Dit was de laatste uit de opstart periode…

 

Nou ja, Ik kan wel janken! Had ik het gevoel dat het ondanks de slechte dagen en momenten begon te helpen na 5 weken twee keer per week injecteren, komt de huisarts met het idee om de maand te gaan injecteren. Mijn verhaal en de bijsluiter hebben geen effect. De gegevens die ik van een Facebook groep heb gekregen……. Geen effect!

Het feit dat ik tussen de tweede spuit van week 1 en de eerste van week 2 een aantal dagen heb zitten en dit in de weekenden en de dag van de injectie al voor mij klachten geeft, is door de assistente genoteerd en besproken. Helaas geen resultaat. Wel mag ik nu zelf aangeven wanneer ik van een keer per maand naar twee keer per maand wil. Maar dat wel zo snel mogelijk graag…….

De gegevens van de site van meneer de jong, stichting b12 tekort, b12 research group? Hebben ze het allemaal verkeerd? Het lijkt of alleen het NHG de wijsheid in pacht heeft. Het onderzoek waar zij aan refereren wordt door de research group niet ondersteunt. Zij hebben zelfs contact met deze Zweedse groep onderzoekers. Die het pillen onderzoek hebben gedaan.

Maar goed, vanaf nu dus een keer per maand….

Wat ga ik doen, blijft ik vechten of geef ik het na zoveel jaar klachten op en probeer ik er wat van te maken.

Wat zijn de opties:

1. Kijken wat een keer per maand voor mij doet, met als mogelijk gevolg weer een terug gang in gezondheid.
2. Boos bij de huisarts gaan staan stampen, en eisen dat ik wil blijven door gaan? Vragen en overleg werkt immers niet.
3. Zelf ampullen bestellen en gaan injecteren.
4. Een huisarts zoeken met b12 kennis. Maar dit gaat een tijdje duren en resulteert in niet behandelen.
5. Gewoon stoppen met b12 en kijken waar het schip stranden zal.

Een ding is duidelijk! Punt 5 gaat het niet worden…… Al moet ik eerlijk zeggen dat het verleidelijk is. Gewoon rust op dat gebied.

Dus dat betekent weer vechten. Maar ik ben het vechten zo zat. Het van alle mensen dingen moeten. De bedrijfsarts, de huisarts, mijn werk, dame van het ggz, de mensen dagelijks om me heen. Allemaal vinden ze iets goed voor mij. Allemaal willen ze iets van mij of moet ik iets van hen omdat het goed is voor mij. Allemaal dingen die ook nog eens tegen elkaar indruisen. Maar ik kan in de 24 uur van een dag niet alles doen wat ze van me willen, zonder weer de machine te worden die ik was. Hoewel ik het gevoel heb dat dit alweer aardig begint terug te komen.

Ik snap nu zo ondertussen dat mensen met problemen als deze er psychisch totaal aan onder door kunnen gaan. Hier valt niet tegen te knokken. Zeker niet als je b12 tekort ook nog eens mee werkt aan klachten op dit gebied.

Dan komt weer het besef, dat er mensen zijn die veel zieker zijn dan ik. Mensen die hun ziekte niet overleven. Heb ik dan het recht om te klagen?

xxx Anna